Znam osoby, które ciągle narzekają. Mają pretensje do Stwórcy, że nie urodzili się piękni i bogaci, nie mają wybitnych zdolności i niczym się nie wyróżniają. Uważają, że zawsze ktoś jest winny. Innych obarczają swoimi niepowodzeniami. Natomiast oni sami nie robią nic, by cokolwiek zmienić w swoim życiu. Brak im inicjatywy, albo po prostu chęci do działania. Czekają na zmiany. Złorzeczą wszystkim.
Zdarza się tak, że ktoś naprawdę chce pomóc tej wciąż narzekającej osobie. Poszuka pracy, jeśli jest bezrobotny. Wyszuka kurs przysposabiający do zawodu, jeśli go nie ma, itd. Niestety, dobre chęci tej osoby najczęściej są niedoceniane. Praca jest za ciężka, nauka za trudna, zarobki za niskie.
Jest to syzyfowa praca, daremna. Osoba sama musi chcieć zmiany swojego dotychczasowego życia. Swoją pracą - wcale nie lekką - musi dzień po dniu dążyć do zmiany na lepsze. Dopiero wtedy będą widoczne, satysfakcjonujące wyniki.
Grażyna Karaszczuk-Orda
